Tajlandia w pigułce – co warto wiedzieć o Tajlandii przed podróżą

Tak opisuje Tajlandię akapit wstępu do jednej z naszych propozycji zorganizowanych podróży z katalogu pod linkiem TUTAJ. :

Perła Tropików, jedna z Pereł Morza Andamańskiego,  Perła Dalekiego Wschodu, Perła Azji i kilka innych podobnych określeń z perłą w zestawie… Sąsiadująca z Birmą, Laosem, Kambodżą i Malezją, niezwykle egzotyczna w każdym niemal ujęciu – przyrody, pogody, kultury, architektury, ludzi i narodowego sportu muay thai. Tajlandia – bo o niej  wstępu słów kilka –  kraj RAJ, zwany Krainą Uśmiechu, odwiedzany rok rocznie przez ponad 30 mln turystów z całego świata… A w nim, daleko na północy Chiang Mai – Perła w Perle, Róża Północy, raj dla motocyklisty w raju dla turysty…Czy może być lepiej?

 

 

A jak widzą swój kraj Tajowie? 

Słoń – symbol przyjaźni i dobroci, zwierzę niezwykle szanowane w Tajlandii jest wpisywany, a w zasadzie jego głowa, w w obrys kraju. Tajowie widzą czaszkę, ucho, trąbę i oko głowy słonia w obrysie granic Tajlandii.

Trąbą jest tajlandzka część Półwyspu Malajskiego – klify, białe plaże i tropikalne lasy.

Czołem głowa słonia opiera się o Birmę – ryżową spiżarnię Tajlandii, ziemie równinną i niezwykle żyzną, zasilaną plątaniną rzek i siecią kanałów.

Uchem wachluje między granicami z Laosem i Kambodżą – najbiedniejszy region Tajlandii z najlepszym jedwabiem w Azji, płaskowyż północno-wschodni, z bogactwami głównie historycznymi (sejf etniczny chroniący stare obyczaje, tysiącletnie zabytki z okresu panowania Khmerów, m.in. kompleks świątynny Phimai, zwany małym Angkorem).

Sklepienie czaszki słonia kryje górzystą i lesistą krainę, ze stolicą Chiang Mai – miastem zwanym Kwiatem Północy i Złotym Trójkątem (Laos – Tajlandia – Birma) – ziemią Karenów, Jao, Lisu, Meosów, Akha i kilku innych plemion uprawiających od wieków mak opiumowy, z którego produkowana jest heroina.

Okiem słonia jest Bangkok – ponad 6-milionowa metropolia, stolica i największe miasto Tajlandii, 22 największe na świecie. Pełna nazwa brzmi (cyt. wikipedia.org):

Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit (posłuchaj^ⓘposłuchaj), co w tłumaczeniu oznacza:

Miasto aniołów, wielkie miasto [i] rezydencja świętego klejnotu Indry [Szmaragdowego Buddy], niezdobyte miasto Boga, wielka stolica świata, ozdobiona dziewięcioma bezcennymi kamieniami szlachetnymi, pełne ogromnych pałaców królewskich, równającym niebiańskiemu domowi odrodzonego Boga; miasto, podarowane przez Indrę i zbudowane przez Wiszwakarmana.

1. HISTORIA TAJLANDII

Początki

Około II w.n.e. na ziemiach dzisiejszej Tajlandii, w jej północnej i środkowej części uformowało się – tworzone przez naród Monów, którego potomkowie przerwali do dziś w formie izolowanych górskich plemion –  buddyjskie królestwo Dvaravati.

Średniowiecze

Jednak prawdziwi przodkowie dzisiejszych Tajów zamieszkiwali w tym czasie południowo-zachodnie Chiny, skąd – wypierani przez wojownicze państwa – stopniowo na przestrzeni wieków aż do XII w. przesuwali się i zasiedlali dzisiejsze skupiska, wówczas leżące na terenach imperium Khmerów. Tajowie opanowali dorzecze Menamu i zasymilowali żyjących tu Khmerów, poddając się jednocześnie wpływom ich kultury i buddyjskiej religii.

W 1350 roku założono w dolinie Menamu Ajutthaję (Ayutthaye), stolicę królestwa. Państwo ze stolicą w Ajutthaji, pod ówczesną nazwą Syjam, objęło prawie cały Półwysep Indochiński dając początek dzisiejszej Tajlandii.

Czasy nowożytnetajlandia

Do XV wieku Królestwo Syjamu rozkwitało, podbijając część północną obecnej Tajlandii i tocząc mniejsze i większe wojny z Birmą, nieprzynoszące żadnych zasadniczych rozstrzygnięć. W drugiej połowie XVIII w. Birma najechała i zniszczyła niemal całkowicie stolicę Ajutthaję, wyżynając w pień jej mieszkańców i przesiedlając tysiące ocalałych na swoje tereny.

Pokonane królestwo Syjamu wyparło szybko najeźdźców, w 1872 roku na tronie zasiadł nowy król Rama i nowa dynastia Chakri (która panuje do dziś) otwarła nowy rozdział w historii, w którym kontakty ze światem zachodnim, w szczególności europejskimi kolonialistami (Portugalią, Hiszpanią, Francją, Holandią i Anglią) regulowały rozkwit i stosunki z sąsiadami. Państwo Syjamu umacniało się, ale zabiegi o terytorialne powiększanie były skutecznie hamowane przez rosnące w tym regionie wpływy brytyjskie i francuskie.

Choć w XIX wieku tajskie państwo było formalnie niepodległe, to w rzeczywistości uzależnione od państw kolonialnych, głównie Francji, które finalnie odebrały Syjamowi zwierzchnictwo nad Kambodżą (1867) i Laosem (1893). W tamtym czasie Kambodża i Laos nazywano nawet Indochinami Francuskimi.

Współczesność

W początkach XX wieku zreformowano kraj –  władcy zachowali ustrój absolutystyczny, choć stan ten trwał tylko do 1932 roku, kiedy to nastąpił wojskowo-cywilny zamach stanu. Wynikiem zamachu było ustanowienia monarchii konstytucyjnej.  Tuż przez wybuchem II wojny światowej, w 1938 roku władzę objęło wojsko, nazwę Syjam zastąpiła oficjalnie „Tajlandia”. W czasie II wojny światowej rząd Tajlandii był związany z Japonią paktem o nieagresji i sojuszem wojskowo-politycznym. Tajlandia uczestniczyła w wojnie z aliantami po „złej stronie mocy”, dlatego w 1944 u schyłku wojny odsunięto od władzy rząd popierający Japonię, unikając w ten sposób odpowiedzialności za udział w wojnie po stronie państw Osi.

Po II wojnie światowej polityka przyjaznych stosunków z zachodem spowodowała wybuch w 1965 roku powstania zorganizowanego przez ugrupowanie lewicowe w kraju, wspierane przez komunistyczny Wietnam, Laos i Chiny. Wewnętrzne ruchy i konflikty trwały do lat 80-tych ubiegłego wieku (1965-1989), pochłaniając setki ofiar. Ostatecznie w 1974 roku Zgromadzenie Narodowe uchwaliło konstytucję Tajlandii, ustanawiającą w kraju ustrój demokratyczny – demokrację parlamentarną. Spory wewnętrzne nie ustały jednak, stopniowa demokratyzacja na swojej drodze napotykała jeszcze kilka krwawych oporów. Po kolejnym przewrocie wojskowym w 1977 roku Konstytucję anulowano, a nową Konstytucję Zgromadzenie uchwaliło w roku kolejnym 1978.

Do dnia dzisiejszego sytuacja polityczna w Tajlandii nie jest w pełni stabilna. Aktualnie Tajlandia jest monarchią konstytucyjną. Na podstawie konstytucji z 2017 roku głową państwa jest król (od 1 grudnia 2016 król Rama X – Maha Vajiralongkorn). Władzę ustawodawczą sprawuje 2-izbowe Zgromadzenie Narodowe (niższa Izba Reprezentantów z 500 członkami, wybierana na 4-letnią kadencję i  wyższa Izba Senatu z 200 członkami, wybierana na kadencję 6-letnią). Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem na czele.

 

 

2. GEOGRAFIA TAJLANDII

2.1. POŁOŻENIE TAJLANDII I ISTOTNE DANE

Tajlandia położona na Półwyspie Indochińskim, jest w przeważającej części krajem nizinnym. Jedynie północną i zachodnią część kraju zajmują stosunkowo młode pasma górskie o przebiegu południkowym o nazwie Tanen Taunggyi (Doi Inthanon) z najwyższym szczytem Tajlandii 2595 m n.p.m. i Doi Luang.

Długość linii brzegowej wynosi ponad 2600 km. Wybrzeża są nizinne i usiane licznymi wysepkami. Największymi wyspami w Tajlandii są:

• na Morzu Andamańskim – Phuket (542 km²)
• w Zatoce TajlandzkiejKo – Samui (280 km²) i Koh Chang (217 km²)

 

 

 

 

 

 

2.2. KLIMAT TAJLANDII

Tajlandia jest krajem o gorącym klimacie. Przeważająca część kraju leży w strefie klimatu zwrotnikowego wilgotnego o tzw. monsunowej cyrkulacji powietrza. Część południowa, do której zalicza się Półwysep Malajski to obszary o klimacie równikowym wilgotnym. Jedynie obszary Równiny Korat na wschodzie Tajlandii leżą w strefie suchej odmiany klimatu zwrotnikowego, ale zupełnie odmiennej od tej na pustyniach.

Cytując specjalistów od wakacji w Azji wschodniej i naszego Partnera wczasywazji.pl  „Na pytanie, kiedy można lecieć do Tajlandii, odpowiadamy: zawsze!”.

Poniżej zestawienie statystyk pogodowych wg portalu GDZIE-I-KIEDY.PL w formie graficznej:

 

Poniżej tabela roczna uśredniona publikowana przez znany portal wakacje.pl:

 

 

 

3. KULTURA TAJLANDII

Nie da się nie zauważyć, nawet nie będąc jeszcze w Tajlandii, że kultura zdecydowanie odbiega od naszej europejskiej. Nie da się również przybliżyć kultury Tajów w kilku zdaniach artykułu blogowego, niemniej jest kilka rzeczy, o których przed podróżą wiedzieć należy.

Kultura ukształtowana została wiekami historii od tej zamierzchłej, plemiennej do tej najnowszej, w której państwowość odgrywa istotne znaczenie, ukształtowana wpływami kultur sąsiadujących, ale i tych kolonizujących, wreszcie religią najsilniejszą w tej części Azji – buddyzmem.

Najwyższą świętością jest w kulturze Tajów jest więc Budda. Każdy posąg Buddy to świętość, a co za tym idzie – nie wolno ich dotykać, ani okazywać im braku szacunku. Nie wolno ich też (poza małymi figurkami z bazarów) wywozić z kraju.

Drugi w kolejności jest Król, który w Tajlandii zasługuje na najwyższy szacunek, a Tajowie odnoszą się do niego z autentycznym oddaniem i miłością. Tutaj nawet seanse w kinach często poprzedzają kilkuminutowe filmy na cześć Króla i jego rodziny oraz hymn, podczas odtwarzania którego należy koniecznie stać. Królewskie wizerunki znajdujące się choćby na wszystkich baknotach, również zasługują na szacunek, a jego brak wyrażony np. przez podeptanie jest w Tajlandii przestępstwem!

Poniżej Króla jest człowiek i relacje z nim. Nieodłącznym elementem kultury Tajlandii jest gest wai. W Tajlandii zwykle nie podaje się ręki na powitanie, a wykonuje tradycyjny ukłon wai z dłońmi złożonymi jak do modlitwy. Gest wyraża szacunek wobec drugiego człowieka, ale również i wobec miejsc czy nawet przedmiotów.

 

3.1. OBYCZAJE W TAJLANDII

Sanuk… Życie Tajów płynie w tempie azjatyckim umiarkowanym, a wszystkie znaczące przedsięwzięcia podporządkowane są perspektywie dnia następnego. Ludzie sprawiają wrażenie wyluzowanych, pracują bez pędu, z pewną widoczną nonszalancją,  przerywając często pauzą „na żart”. Funkcjonują związane z tym rytmem określenia, często używane w codziennej konwersacji: sanuk i mau sanuk. Kiedy coś jest rozrywkowe, przyjemne, to jest to sanuk, a jeśli coś jest nieprzyjemne, nudne, przymusowe to jest to mai sanuk. Bywa, że coś jest mało przyjemne, ale jest na tyle drobnostką, że da się to skwitować uśmiechem i wówczas pasuje określenie mai pen rai, które jest niemal tak powszechne, jak sanuk. Można je śmiało przetłumaczyć jako „nie szkodzi”, „mniejsza o to” i jest w dużym stopniu wyrazem filozofii buddyjskiej, w której rzeczy małoistotne i przemijające są nieodłącznym elementem życia, z którymi trzeba żyć.

Sala Phra Pum.. Zawieszane nad ziemią, najczęściej na drzewach, lub w eksponowanych miejscach, kolorowe kapliczki wielkości karmnika dla ptaków, obsypywane kwiatami i gromadzące zapasy mniejszych i większych darów żywnościowych, często fast foodów.  Według wierzeń są, to domki dla duchów nazywanych przez miejscowych Phi.

 

3.2. CIEKAWOSTKI Z TAJLANDII

Gest Wai – delikatny ukłon ze złożonymi dłońmi na piersi (lub wyżej), jak do modlitwy, tradycyjne tajskie przywitanie, pozdrowienie. Jest to delikatny ukłon z rękoma złożonymi na piersi. Gest „wai” wykonuje się w czasie powitania i pożegnania, ale może też oznaczać przeprosiny lub podziękowanie. Wykonywaniu tego gestu często towarzyszy słowne pozdrowienie, inne w wykonaniu mężczyzny w kierunku kobiety, inne w wykonaniu kobiety w kierunku mężczyzny. Ponadto użycie gestu „wai” regulują zasady społeczne, stopniujące wagę i znaczenie gestu w zależności od sytuacji: nieco inaczej wyglądać będzie „wai” w stosunku do osób w tym samym wieku lub kolegów z pracy, a nieco inaczej „wai” w stosunku do osób starszych wiekiem oraz wyższych rangą w hierarchii zawodowej lub społecznej. Stopniowania „wai” dokonuje się wysokością ułożenia dłoni względem tułowia i głębokości ukłonu – ręce ułożone zbyt nisko mogą kogoś urazić, a ułożone na tyle wysoko, że dotykają niemal czoła, oznaczają ogromy szacunek. Ukłonu „wai” nie wolno używać w stosunku do dzieci, ani ludzi, którzy wykonują dla nas jakąś pracę, np. kelnerzy, sprzedawcy, kierowcy. Gest „wai” jest jest ćwiczony przez Tajów od dzieciństwa.

Trzymanie się za ręce – w ten sposób bliscy przyjaciele okazują fizyczne uczucia, choć nie musi to mieć przełożenia na ich orientację seksualną (za ręce mogą trzymać się osoby tej samej płci, wykazując jedynie przyjacielski stosunek do siebie)

Dystans, strefa komfortu – Tajowie lubią i szanują swoją przestrzeń osobistą, jej naruszanie bez zgody jest bardzo źle odbierane

Gestykulowanie i głośne mówienie – może być odebrane za wyraz agresji, lub gest obrażający kogoś

Kolory w prezentach – żółte kwiaty i czarne prezenty są nietaktem w Tajlandii.

Głowa pod ochroną – dotykanie czyjejś głowy jest w Tajlandii jest wyrazem przynajmniej gestu niegrzeczności. Głowa w Tajlandii (i innych krajach Azji) jest częścią ludzkiego ciała której nie należy dotykać.

 

 

3.3. KUCHNIA TAJSKA

Kuchnia tajska nosi cechy wpływów przez wiele wieków kształtujących smaki – kuchni chińskiej i indyjskiej. Niemniej stosowane przez Tajów własne i oryginalne składniki czynią z niej bardzo wyrazistą kuchnię azjatycką, której walory doceniamy również w Europie. Jednym z najbardziej charakterystycznych składników kuchni tajskiej jest mleczko kokosowe oraz przyprawy aromatyczne, takie jak trawa cytrynowa, świeży imbir czy liście limonki.

Kuchnia tajska jest jedną z bardziej pikantnych i aromatycznych w Azji, a dania noszą cechy indywidualnych i charakterystycznych upodobań kucharza, dzięki znacznej swobodzie w ich przyrządzaniu (całkiem inaczej niż np. do kuchni chińskiej). Wśród składników dań sporą rolę odgrywają owoce morza, w szczególności skorupiaki, zupełnie przeciwnie do kuchni chińskiej.

 

3.4. RELIGIA TAJLANDII

Absolutnie dominującą religią w Tajlandii jest buddyzm, który praktykuje ponad 90% ludności (w niektórych źródłach mowa o 95%). Buddyzm to nie tylko religia – to w równej mierze sposób bycia, kodeks etyczny, wyssany z mlekiem matek. W Tajlandii większość mężczyzn spędza kilka miesięcy życia w klasztorze, poddając się jego ascetycznym regułom.  To swego rodzaju szkoła przygotowania do kroczenia drogą zgodną z naukami Buddy dla młodych i pokuta oczyszczająca przed kolejnymi wcieleniami odbywana na ziemi dla starszych

Część mniejszości – około 5% – praktykuje islam, 1.2% Tajów to chrześcijanie.

 

 

 

3.5. GOSPODARKA TAJLANDII

Tajlandia należy dziś do najdynamiczniej rozwijających się krajów azjatyckich, a jej gospodarka oparta jest przede wszystkim na rolnictwie i górnictwie surowcowym.

Blisko 80% ziem uprawnych w Tajlandii zajmują plantacje ryżu, który jest najważniejszym produktem eksportowym kraju i jego główną uprawą, obok kukurydzy, manioku, trzciny cukrowej, soji i tytoniu. Nie bez znaczenia pozostaje hodowla bydła, rybołówstwo śródlądowe i morskie.  Uprawą ziemi zajmuje się w Tajlandii ok. 40% ludności czynnej zawodowo.

Tajlandia zajmuje pierwsze miejsce w świecie w produkcji kauczuku, uprawianego tutaj w systemie plantacyjnym od początku XX w. Wciąż niezwykle dochodowe są rozwijające się nielegalnieduże plantacje maku do produkcji opium i heroiny, szczególnie na obszarach górskich, pograniczu Tajlandii, Birmy i Laosu, w tzw. “Złotym Trójkącie”. Głównymi rynkami eksportowymi Tajlandii są Europa i Ameryka Północna.

Niezwykle niskie bezrobocie w Tajlandii (około 1%) kontrastuje ze wskaźnikiem nierówności społecznej, który jest jednym z najwyższych na świecie i wynosi 53,6 – średnie dochody w grupie 10% najwięcej zarabiających są ponad 25x wyższe niż średnie dochody w grupie 10% najmniej zarabiających.

Ważną rolę w gospodarce Tajlandii pełni dziś również turystyka – w 2015 roku kraj ten odwiedziło 29,881 mln turystów (20,4% więcej niż w roku poprzednim), generując dla niego przychody na poziomie 44,553 mld USD.

 

4. ZABYTKI UNESCO TAJLANDII

Tajlandia jest krajem, obfitującym w przepiękne i cenne zabytki, w tym wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO.

• miasto Ayutthaya – położona ok. 100km na północ od Bangkoku dawna stolica Królestwa Syjamu. W 1767 zniszczone przez wojska birmańskie i nigdy nie odbudowane do rozmiarów dawnej świetności, podziwiać można pozostałości pałacu królewskiego oraz kilku świątyń
• miasto Sukhotai i zespoły zabytkowe – pierwsza stolica królestwa Siam
• Ban Chlang – stanowisko archeologiczne utworzone w 1966 roku
• Thung Yai-Huai Kha Keng – 2 rezerwaty przyrody połączone ze sobą, na granicy z Birmą
• Dong Phayayen-Khao Yai – kompleks leśny na górzystym obszarze, ukształtowany przełęczami i wodospadami, na którym żyje ponad 8 tysięcy różnych gatunków zwierząt, w tym zagrożonych wyginięciem
• rezerwat dzikiej przyrody Thung Yai-Huai Kha Kheng – rezerwaty przyrody wzdłuż granicy z Mjanma obejmujące lasy w większości w stanie dziewiczym
• kompleks leśny Kaeng Krachan – kompleks obejmuje trzy obszary chronione: rezerwat Mae Nam Phachi, Park Narodowy Kaeng Krachan oraz Park Narodowy Kui Buri z występującymi tutaj wieloma gatunkami endemicznymi i zagrożonymi
• Starożytne miasto Si Thep i powiązane pomniki

 

Ponadto na tajlandzkiej Liście Informacyjnej UNESCO znajdują się:

• Pomniki i krajobraz kulturowy Chiang Mai
• Park historyczny Phu Phra Bat
• Wat Phra Mahathat
• Wat Phra Mahathat
• Phanom Rung

 

 

5. CO ZABRAĆ W PODRÓŻ DO TAJLANDII

5.1. DOKUMENTY

• PASZPORT – wjazd do i pobyt w Tajlandii wymaga posiadania ważnego PASZPORTU, minimalna ważność dokumentu to 6 miesięcy
• MIĘDZYNARODOWE PRAWO JAZDY – użytkowanie pojazdów w Tajlandii wymaga posiadania Międzynarodowego Prawa Jazdy, wydanego na podstawie konwencji GENEWSKIEJ (szczegół na temat praw jazdy międzynarodowych na stronach administracji rządowej TUTAJ
• polisy ubezpieczeniowe

 

5.2. WALUTA

Oficjalną i obowiązującą walutą Tajlandii jest bat tajlandzki, skrót międzynarodowy to THB. Obecnie kurs (październik 2023) wynosi odpowiednio do PLN, USD i EUR:

1 PLN = 8,39 THB, 1 USD = 36,27 THB, 1 EUR = 38,12 THB

 

W Tajlandii płatności kartą bankomatową nie są tak powszechne, żeby nie było konieczne posiadanie przy sobie zasobów gotówkowych. Do Tajlandii najlepiej zabrać walutę (EUR, USD, lub GBP), którą w dobrym kursie wymienić można na lokalną walutę w licznych kantorach. Jeśli dostępne są płatności bezgotówkowe kartą (w restauracjach, hotelach i miejscach atrakcji turystycznych) dobrze działa karta walutowa REVOLUT.

Najtrudniejszą jest natomiast odpowiedź na pytanie „ile zabrać waluty do Tajlandii?”. Żeby odpowiedzieć na to pytanie należy pewnie przygotować listę dziennych, planowanych wydatków i dla takich przyjąć budżet, który w uproszczeniu byłby podobny również u nas w Polsce. Zatem, jeśli podróżujecie z nami i w pakiecie świadczeń jest wyżywienie HB (2 posiłki dziennie), lub FB (3 posiłki dzienne) to Wasze wydatki na przeróżne rzeczy w ciągu dnia, do których należeć z pewnością będą używki (mowa głównie o piwie) nie powinny przekroczyć 850 THB, czyli około 100 PLN, lub 25 USD. Taki budżet dzienny rekomendujemy dla propozycji wyjazdów zorganizowanych z nami.

 

 

5.3. NIEZBĘDNIK PODRÓŻNIKA

Podróżując po Tajlandii koniecznie należy wyposażyć się w następujące „gadżety” osobiste:

• krem z filtrem UV (nawet filtr 30) dostosowany do cery i przede wszystkim sprawdzony
• wygodne nakrycie głowy
• wygodne, lekkie i przewiewne ubranie
• wygodne obuwie (mogą być sandały) trekkingowe
• lekki plecak trekkingowy
• bidon na wodę, lub tzw. system hydracyjny do plecaku

 

5.4. NIEZBĘDNIK MOTOCYKLISTY

Zamierzając podróżować po Tajlandii motocyklem koniecznie należy ze sobą przywieźć:

• kask lekki, najlepiej otwarty z szybą i blendą
• komin przewiewny do ochrony szyi, lub apaszkę motocyklową
• ciemne okulary
• rękawiczki motocyklowe letnie
• ochraniacze siatkowe, tzw. buzery, choć najlepiej (ze względu na palące słońce) używać pełnych rękawów i nogawek ubrań z ochraniaczami
• buty motocyklowe letnie
• poncho, lub ubranie przeciw-deszczowe
• bidon na wodę, lub tzw. system hydracyjny z plecakiem (camel bag)

 

6. CO PRZYWIEŹĆ Z PODRÓŻY

W Tajlandii warto kupić:

• przyprawy
• zioła
• herbatę
• owoce
• maść tygrysa
• kosmetyki naturalne
• kadzidełka
• odzież od tajskich projektantów
• biżuterię i wyroby ze skóry od lokalnych artystów i rzemieślników
• hamak

A czego nie przywozić z Tajlandii?

Przede wszystkim nie przywozić niczego co jest zabronione, czyli: fragmentów rafy koralowej, znalezionych na plaży muszelek i żywych zwierząt.