„Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj”

POLSKA NA WEEKEND – magiczne Podlasie vol. 2

Polska na weekend drogami przez: Parki Narwiański, Biebrzański i Wigierski, Puszczę Augustowską, Dolinę Rospudy… Ślady wielowiekowej historii Polski z XVI-wiecznym Augustowem i jeszcze starszymi, urokliwymi wsiami… Prawdziwie kulturowy i religijny tygiel z fakultatywnym Szlakiem Tatarskim, a wokół tego coraz lepsze drogi i wciąż dużo, dużo świeżego powietrza… Magiczne Podlasie, bo o nim te słowa, to jeden z najbardziej atrakcyjnych zakątków kraju. Podlasie to jedno z tych idealnych miejsc, w których czas płynie wolniej, a przyjezdny chce tam pozostać na weekend, na tydzień, na rok, a często nawet dłużej… Podlasie to jedno z miejsc, do których chętnie organizujemy krótkie, weekendowe wycieczki motocyklowe i nie tylko motocyklowe.

Łomżyński Park Krajobrazowy Doliny Narwi

Utworzony w 1994 r. w zachodniej części województwa podlaskiego, na powierzchni około 20 tysięcy hektarów…  Łomżyński Park Krajobrazowy Doliny Narwi, z główną jego częścią w dolinie rzeki Narwi zachowanej, w prawie naturalnym stanie na odcinku Piątnica – Bronowo.

Tak zachowany – w stanie niemal nienaruszonym – teren jest prawdziwą perłą regionu, o unikatowych walorach krajobrazowych, przyrodniczych i poznawczych. Na łącznej powierzchni ponad 19 tys. ha objętej ochroną występuje 6 gatunków nietoperzy, prawie 180 gatunków ptaków (m.in.: bociany, bataliony, czajki, gęsi i żurawie), w tym wiele gatunków rzadkich i zagrożonych wyginięciem, 37 gatunków roślin chronionych. Na terenie Parku ostoja wielogatunkowego lasu liściastego o naturalnym charakterze – Rezerwat Kalinowo.

Wiosną, w czasie wylewu Narwi, kiedy występuje ona z koryta i rozlewa na okoliczne łąki, ujrzeć można niesamowity widok – stada ptaków liczące ponad 4000 osobników w jednym miejscu.

Więcej o działalności parku pod LINKIEM

 

Biebrzański Park Narodowy (BbPN)

Położony na Podlasiu – największy spośród wszystkich 23 parków narodowych w Polsce i jeden z większych w Europie.  Utworzony w 1993 roku, na obszarze ponad 59 tys. ha, głównie w celu ochrony rozległych torfowisk Kotliny Biebrzańskiej oraz niewielkiego fragmentu Wzgórz Sokólskich. Park ciągnie się od źródeł Biebrzy (obejmując prawie całą rzekę) aż do ujścia Biebrzy do Narwi.

W BbPN obok ekosystemów leśnych, najważniejszymi pozostają ekosystemy nieleśne – wodne i bagienne, których zasadniczą częścią są – w większości naturalne i pozbawione ingerencji człowieka – rozlewiska i mokradła. Taki teren czyni siebie niedostępnym i jednocześnie owianym tajemnicą, której pikanterii dodają unoszące się nad rozległymi torfowiskami poranne mgły. Dolina Biebrzy z racji swojego unikatowego, dzikiego charakteru jest też jedną z najbogatszych ostoi ptaków wodno-błotnych w Polsce, w liczbie około 270 gatunków, w tym blisko 180 gniazdujących bezpośrednio nad Biebrzą. Lista przedstawicieli fauny, których nietrudno spotkać w dolinie jest imponująca:

  • ptaki: dubelt, wodniczka, cietrzew, orlik grubodzioby, batalion (symbol parku), kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła, białowąs, puchacz, sowa błotna, błotniak łąkowy i zbożowy.
  • ssaki: wydra, borsuk, gronostaj, jenot, wilk, łoś (Park słynie z największej w Polsce populacji  liczącej ok. 650 sztuk), bóbr (populacji przywróconej na te tereny, liczącej obecnie około 1000 osobników)

To właśnie bóbr jest przedstawicielem gatunku, od którego to Biebrza zawdzięcza swoją nazwę (nazywano ją dawniej Bobra, Biber albo Bebra, co znaczyło-rzeka bobrów).

Biebrza jest rzeką nizinną, o słabym nurcie – wolno płynących wodach. W okresie wiosennym i z powodu szybkiego przyrostu wody tworzy szerokie rozlewiska. Rzeka płynie w niezaplanowany sposób tworząc liczne meandry. W jej wodach żyje ok. 36 gatunków ryb, w tym sumy, szczupaki i węgorze.

BbPN – Śluza Dębowo

Pierwsza śluza na Kanale Augustowskim (od strony Biebrzy, w okolicy wsi Dębowo) , niwelująca różnicę poziomów 2,07 m. Zbudowana na odcinku 0,35 km Kanału Augustowskiego, jednokomorowa, o konstrukcji betonowo-ceglanej , długości blisko 44 m, szerokości nieco ponad 6 m, z napędem ręcznym i drewnianymi wrotami. Śluza powstała w latach 20-tych XIX w. i jest obecnie jedyną śluzą zespołu zabytkowego, w skład którego wchodzą również towarzyszące zabudowania obsługi: domek operatora oraz zabudowania dawnego nadzorcy oddziału Netty. Nad śluzą przechodzi betonowy most drogowy, który zastąpił pierwotny drewniany, zniszczony podczas II wojny światowej.

 

W sąsiedztwie śluzy znajduje się jaz zastawkowy oraz upust młyński. Nadmiar wód do Biebrzy odprowadza znajdująca się niżej obiektu rzeczka Kopytówka.

Więcej o śluzie pod LINKIEM

 

Augustów i okolice

Z czego słynie Augustów? Augustów to spokojne miasto na Podlasie, na Pojezierzu Litewskim, położone na terenie Zielonych Płuc Polski, nad rzeką Nettą, otoczone 7 jeziorami i gęstymi lasami Puszczy Augustowskiej. Idealne miejsce do odpoczynku i rozrywki, całkiem niezły ośrodek żeglarski i uzdrowiskowy, świetna baza wypadowa do uprawiania wszelkiego rodzaju turystyki, również motocyklowej – trasy wokół Augustowa zaspokoją potrzeby każdego.

W sąsiedztwie Wigierski Park Narodowy, Biebrzański Park Narodowy i najkrótsza rzeka Polski – Klonownica. Trzy granice niemal w zasięgu wzroku – z Rosją (60 km), Litwą (37 km) i Białorusią (35 km)

Spędzając przynajmniej dzień w Augustowie i zostając na nocleg warto spróbować regionalnej kuchni, a szczególnie:

  • kartaczy – inaczej pyz nadziewanych mięsem
  • blinów – placki ziemniaczane nadziewane mięsem lub grzybami
  • podlaskiego sękacza – pyszne ciasto wpisane w tradycje Suwalszczyzny
  • mrowiska – faworki posypane cukrem pudrem, lub polane miodem z rodzynkami
  • podlaskich haluszków – kluseczki z utartych surowych ziemniaków, mąki i soli, podawane z mlekiem, serem czy śmietaną
  • ducha puszczy – tylko jeśli zostajecie na noc, bo zwala z nóg… podlaski bimber

Więcej o Augustowie pod LINKIEM

 

Puszcza Augustowska i Wigierski Park Narodowy, a Wigierska Kolej Wąskotorowa w Płocicznie

Zielone Płuca Polski (i Europy) – Puszcza Augustowska jest jednym z największych kompleksów leśnych, a wraz z puszczami Litwy i Białorusi stanowi jeden z największych zwartych kompleksów Europy. Na terenie puszczy liczne jeziora, podmokłe łąki i torfowiska. Puszcza, Jeziora Augustowskie i dolina Rospudy stanowią obszary chronionego krajobrazu.

Obok – na północnym skraju – Wigierski Park Narodowy (utworzony 1 stycznia 1989 roku). Park chroni kompleks 42 jezior, 180 gatunków ptaków, 32 gatunków ryb i 46 gatunków ssaków, które żyją na jego terenie. Największym bogactwem przyrodniczym Parku są ekosystemy wodne, a wśród nich największe z jezior w Polsce – Wigry oraz najdłuższa rzeka w Parku i jedna z najpopularniejszych tras kajakowych Czarna Hańcza. Najbardziej charakterystycznym zwierzęciem i symbolem Parku jest bóbr.

Poczuć Puszczy Augustowskiej i zobaczyć jej skarbów z siodła motocykla się nie da. Nie warto próbować… Jest jednak sposób – Wigierska Kolej Wąskotorowa…

Trasa kolejki prowadzi przez sam środek Wigierskiego Parku Narodowego oraz Puszczy Augustowskiej, ułożona na odcinku 10 kilometrów wzdłuż jeziora Wigry. Przystanki na trasie znajdują się w najpiękniejszych miejscach krajobrazów Mazur i miejscach widokowych, takich jak Bartny Dół,. Binduga, Powały, Krusznik. Kolejka wąskotorowa to nie tylko oryginalny środek transportu po obszarze parków, lecz także cenny zabytek techniki (wybudowana w czasie I wojny światowej z przeznaczeniem transportu drewna)  i jedna z nielicznych w regionie atrakcji dostępnych dla turystów przez cały rok. W 1991 roku fragment od Płociczna do szosy Augustów – Sejny został wpisany do rejestru zabytków, jako jedna z najdłużej pracujących kolejek leśnych w kraju. W lipcu i sierpniu kolejka odjeżdża o godzinie 10: 00, 13: 00 i 16:00, w pozostałych miesiącach na zamówienie dla grup.

Więcej o Wigierskiej Kolei Wąskotorowej pod LINKIEM

 

Mosty w Stańczykach – Akwedukty Puszczy Rominckiej

Choć to Mazury, a nie Podlasie, to penetrując Podlasie w jego części północnej nie należy pominąć… Zbudowane na terenie Puszczy Rominckiej, będącej częścią Pojezierza Litewskiego, dwa mosty z początku XX wieku w Stańczykach, wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa warmińsko-mazurskiego, będące kiedyś elementem infrastruktury linii kolejowej łączącej Gołdap z Żytkiejmami na odcinku 31 km. Mosty o wysokości 32 metrów i długości 150 metrów, zwane są Akweduktami Północy lub Akweduktami Puszczy Rominckiej, są jednymi z najwyższych w Polsce.

 

Mosty budowane jeden po drugim, wykonane zostały z żelbetonu. Obie konstrukcje pięcioprzęsłowe charakteryzuje równy promień łuków 35 metrów.

Więcej o Mostach w Stańczykach pod LINKIEM.

 

 

 

 

Skansen litewski w Puńsku

Najdalej na północ Podlasia wysunięty skansen, położony przy wjeździe do Puńska – Muzeum Litewskiego Centrum Kultury Ludowej. Głównym celem muzeum jest pielęgnowanie tradycji i obrzędów litewskich na tych ziemiach, zbieranie i eksponowanie dziedzictwa materialnego i niematerialnego regionu oraz wspieranie miejscowych zespołów folklorystycznych.  Muzeum-Skansen to okazała zagroda wiejska z przełomu XIX / XX w. , z domami mieszkalnymi, oborami, stodołami, spichlerzem i studnią z żurawiem.

Więcej o skansenie litewskim w Puńsku pod LINKIEM

 

Pokamedulski Klasztor Wigry

Erem Wyspy Wigierskiej (Eremus Insulae Vigrensis ) – tak został zapisany w przywileju  z dnia 6 stycznia 1667 r. klasztor kamedulski w przywileju z dnia 6 stycznia 1667 r.

W początkach XVIII wieku Kameduli założyli miasto Suwałki, zakładali okoliczne wsie i folwarki, budowali drogi…

Więcej o klasztorze w Wigrach LINKIEM

 

Szlak Tatarski DUŻY

O Szlaku Tatarskim MAŁYM na Podlasiu wzmiankę znajdziecie we wpisie naszego bloga TUTAJ.

Szlak Tatarski DUŻY jest prawie 3-krotnie dłuższy od MAŁEGO (długość około 54 km) i prowadzi przez miejscowości Sokółkę, Bohoniki, Malawicze Górne, Krynki, Kruszyniany, Supraśl i Białystok, wijąc się malowniczymi krajobrazami Wzgórz Sokólskich, Puszczy Knyszyńskiej oraz Pagórków. Miejscowości na szlaku powiązane są historycznie przede wszystkim z kulturą tatarską i religią muzułmańską na tych ziemiach, ale nierozerwalnie wiążą się z historią Żydów i prawosławiem.

Sokółka – ze względu na znajdujące się tu Muzeum Ziemi Sokólskiej warto rozpocząć przejazd szlakiem z tego miejsca. W zbiorach muzeum m.in. kolekcją eksponatów tatarskich, a także rys historyczny tej narodowości w Polsce.

Bohoniki – najważniejszą atrakcją jest meczet z II połowy XIX w. , zbudowany na planie kwadratu z wystającym gankiem. Wnętrze jest udostępnione dla zwiedzających. Charakterystycznie (i podobnie, jak w Kruszynianach) dzieli się na część przeznaczona dla mężczyzn i część przeznaczoną dla kobiet. Na posadzce kobierce, zaś na ścianach muhiry (dekoracyjne tkaniny z cytatami z Koranu).  Poza meczetem to tutaj znajduje się największy cmentarz muzułmański w Polsce, tzw Mizar. Wejście na Mizar wymaga przejścia przez okazałą bramę, na której widnieją napisy w trzech językach: arabskim, białoruskim i polskim.

Malawicze Górne – stojące na wzgórzach wiatraki.

Krynki – niezwykle ciekawe i przyjazne miasteczko, idealne na krótki postój kawowy.

Kruszyniany – wiele śladów tradycji tatarskich, przede wszystkim meczet i mizar. Tutaj też można zorganizować ciekawe spotkanie z przodkami rodzin tatarskich. Szczególnie tutaj widoczne są silnie kultywowane tradycje tatarskie, a ciekawym wydarzeniem jest coroczny Festiwal Tradycji i Kultury Tatarów Polskich

Supraśl – miejscowość uzdrowiskowa położona w Puszczy Knyszyńskiej, z najważniejszym (obok wielu atrakcji) miejscem jest Muzeum Ikon.

Białystok – Muzeum Historycznym przy ul. Warszawskiej 37 ze zbiorem orientalnych pamiątek po Tatarach na Podlasiu. Spędzając nieco więcej czasu w mieście warto zajrzeć do Muzułmańskiego Domu Modlitwy przy ul. Hetmańskiej 63 oraz Tatarskiego Domu Modlitwy przy ul. Grzybowej 42. W miejscach tych sporo informacji na temat islamu.

Więcej o Szlaku Tatarskim DUŻYM pod LINKIEM

 

Narwiański Park Narodowy – kładka wśród bagien

Narwiański Park Narodowy, utworzony został w 1996 r. na powierzchni blisko 7 tys. km kwadratowych na Podlasiu. Obecnie jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski.

Kładka wśród bagien, to nazwa ścieżki przyrodniczej ułożonej na bagnach o długości 1 km (z czego 600 m prowadzi kładką z dwoma tarasami widokowymi), z której z bliska podziwiać można najważniejsze zbiorowiska roślinne Narwiańskiego Parku Narodowego. Na trasie ustawionych zostało 11 tablic edukacyjnych i zlokalizowanych 5 przystanków.

Każdego roku w ostatni weekend wakacji odbywa się tutaj Biesiada Miodowa, na której podlascy pszczelarze prezentują najlepsze miody wyprodukowane na obszarze Zielonych Płuc Polski. Obok pszczelarzy cała gama lokalnych przysmaków, przy dźwiękach muzyki folkowej. Zabawa jest doskonała.

 

 

Więcej o Narwiańskim Parku Narodowym pod LINKIEM

MAPA

Wszystko, to co zostało opisane w niniejszym wpisie i powyżej zlokalizowane jest w północnej części Podlasia, niewielkich odległościach od siebie i przy dobrej organizacji możliwe jest do zobaczenia w ciągu niespełna 4-ch dni.

Zajrzyjcie również na bloga marki Adventure in Poland, na którym możecie znaleźć ciekawe uzupełnienia treści, a może nawet inne ujęcia i optykę hasła „Polska jest piękna”:  LINK do ADVENTURE IN POLAND . Sporo informacji również na fanpage (nie zapomnij polubić stron, ich Twórcy na to czekają): MOTOpodrozni.plAdventure in Poland

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Strona używa plików cookies w celu łatwiejszego funkcjonowania. Przebywając na stronie wyrażasz zgodę na ich używanie.